16 Nisan 2013 Salı

Yelken

    Biz, tam 30 ayi geckin emzirme maceramizin sonuna gelmis bulunduk yaklasik 10 gun once. Yazmak icin bu kadar beklememin asil nedenini de yine anne arkadaslarim anlayabilir saniyorum. Artik gonul rahatligiyla yazabiliyorum nihayet,
    Dolu dolu 2.5 yili askin emzirme/emme seruvenimiz surdu. Keske sozcugunun aklimdan gecmemesi benim icin mahalle baskisindan daha onemli oldugundan, ikimiz icin de dogru zamani bizzat kendim sectim. Belki de insiyatif sahibi ben oldugumdan bekledigimden ve korktugumdan cok cok daha kolay oldu, daha once surada bahsettigim, bu yuce guce ve duyguya veda!
    Nasil olduguna gelirsek, binlerce hikayeden biri olmasini ve biryerlerdeki endise dolu yurekleri bir nebze rahatlatmak adina kisaca bahsedebilirim. Belli bir sure once cok fazla olmamak sartiyla onu emzirmeyi her zaman istedigimiz ancak buyudugunu, yakinda sutun pek de guzel olmayacagini, doktorun bana ilac verecegini ifade ediyordum. Gunde bir kez gibi diyebilirim. Ve o Pazar (7.4.13) Betus'umun onerisiyle, sut yerine sirke tadi ve kokusuyla karsilasan sevgili oglum -kokiyoooo!! anne kotu olmus sut artik.. dedi. O gunun ardindan bir iki kez bahsetse bile hic acmadi ve tesebbuste bulunmadi.. Uykuya geciste ilk iki gun 1-2 tik daha fazla zorlandi, hepsi bu. Artik genel gerginligi de gecti. Huzur icindeyiz.



ps. O gunlerde tesadufen buldugu ve ilk kez israrla babannesine aldirdigi anne-bebek fil pelusuna sarilarak uyuyor artik.